Posted on 28 jul 2022

/ off

PERU – Maču Pikču (Machu Picchu)

Maču Pikču

izgubljeni grad Inka

Nakon obilaska jednog od najlepših utvrđenja Inka u Peruu, u Oljantajtambu, uputili smo se ka istoimenoj, obližnjoj, mesnoj Železničkoj stanici i ubrzo ušli u voz koji nas je nakon jednog sata i četrdeset minuta vožnje dovezao do krajnje stanice, mesta Aguas Kaljentes (Aguas Calientes) u podnožju Maču Pikču. Između Oljantajtamba i mesta Aguas Kalijentes, ne postoji drum. Teoretski, do Maču Pikču moguće je doći i utabanim, neasfaltiranim putem s druge strane Anda, ali je dužina ove trase otprilike tri puta veća od one koju prelazi voz. Između Oljantajtamba i jedine, krajnje stanice voza – Aguas Kalijentes, ima 43 kilometra, i više od dvadeset vozova – u oba smera, dnevno u prelazi ovu trasu. Jednom jedinom tračnicom, koja se duž čitave linije pruge na samo tri mesta širi, kako bi omogućila mimoilaženje vozova iz suprotnog smera, istom rutom i uz pogled na iste pejzaže, saobraća nekoliko vrsta vozova, od onih “običnih” do izuzetno luksuznih, u državnom vlasništvu (Peru Rail) i u privatnom (Inka Rail).

Tekst i fotografije, deo su nove knjige u pripremi, i zaštićeni su Zakonom o autorskim i srodnim pravima: Službeni glasnik Republike Srbije, br. 104/2009 i 99/2011. Nije dozvoljeno kopiranje, niti objavljivanje teksta, delova teksta, niti fotografija, bez dozvole autora.

OVDE pogledajte naš video o poseti dolini Urubambe i Maču Pikču

Železnička stanica Oljantajtambo, odakle vozovi polaze za Maču Pikču (pruga je otvorena 1931) © Ivana Dukčević

Železnička stanica Oljantajtambo – naš voz za Maču Pikču, u vlasništvu Inka Rail – Machu Picchu Train (Voyager) © Ivana Dukčević

Vozna karta za Maču Pikču © Ivana Dukčević

Železnička stanica Oljantajtambo © Ivana Dukčević

Jedan od osam čistih i urednih, iako pomalo skučenih vagona koji primaju po 42 putnika, sa sedištima raspoređenim tako da po četvoro sede za stolom, jedni naspram drugih © Ivana Dukčević

u saradnji sa

www.mangatrip.rs

Pogled iz voza za Maču Pikču, dolinom reke Urubambe – posmatranje klanca kroz koji voz prolazi, na litici iznad reke, u kasnim popodnevnim satima i sa suncem na izmaku, stvara romantičnu sliku u oku pomatrača © Ivana Dukčević

Pogled iz voza za Maču Pikču © Ivana Dukčević

Pogled iz našeg voza za Maču Pikču, na lokomotivu © Ivana Dukčević

Aguas Kaljentes („selo Maču Pikču“), šine voza u „glavnoj ulici“ – dolazna vozna stanica u ovom gradiću praktično ne postoji, jer šine voza bukvalno ulaze i prolaze kroz čitav grad, formirajući dugački peron između zgrada, koji se završava liticom (vozovi koji stalno pristižu, imaju dovoljno mesta da se “poređaju” jedni iza drugih duž “ulice” sa dva reda šina) © Ivana Dukčević

Aguas Kaljentes („selo Maču Pikču“), šine voza u „glavnoj ulici“ – gradić u Andima, smestio se na relativo niskoj nadmorskoj visini od samo 2000 metara, u dubokom klancu Urubambe, između visokih, špicastih vrhova planina u zelenilu © Ivana Dukčević

Aguas Kaljentes i delimično suvo korito reke Urubambe, na putu za Maču Pikču © Ivana Dukčević

Aguas Kaljentes („selo Maču Pikču“) – 99% zgrada pripada hotelima, restoranima ili agencijama, pijacama sa suvenirima i rukotvorinama, dok stambenih kuća ima jedino na obodima sela © Ivana Dukčević

Aguas Kaljentes, termalni izvori – usled vulkanske aktivnosti vezane za Ande, u zaleđu sela pronađeni su izvori termalnih voda, zbog čega je selo dobilo svoj naziv (“Topli izvori”). I danas se na vrhu ulice iznad centralnog trga nalazi banja, mesto gde za 30 sola (7,5 evra) može da se uživa u jednom od nekoliko termalnih bazena različitih temperatura vode, na terasi s pogledom na Urubambu u podnožju © Lela Milosavljević

Aguas Kaljentes, gradski festival koji se održavao u vreme našeg boravka © Ivana Dukčević

Online ulaznica za Maču Pikču – u gornjem, levom uglu napisan je sat, i ispod njega datum posete. U slučaju nedolaska, nije moguće ući u nalazište u drugom terminu © Ivana Dukčević

Prašnjavi drum kojim se za oko 20 minuta autobusom stiže iz Aguas Kaljentes, na vrh Maču Pikču, kojim smo se u povratku jednim delom spustili sa planine pešice © Ivana Dukčević

Pogled iz autobusa, sa druma za Maču Pikču – Maču Pikču nalazi se na relativno niskoj nadmorskoj visini u Andima (2400 m), zbog čega je i priroda koja ga okružuje drugačija. Džungle u Andima nisu česte, jer prosečna visina mesta koja turisti u peruanskim Andima posećuju, otprilike iznosi između 3000 i 5100 metara – na tim visinama drveće ne raste © Ivana Dukčević

Maču Pikču, za koji je pre izvesnog vremena ustanovljeno da je verovatno bio univerzitetski grad Inka © Ivana Dukčević

Maču Pikču, lame i Huajna Pikču („Mladi vrh“) u pozadini – u odnosu na Kusko i druge poznate destinacije u peruanskim Andima na nadmorskoj visini većinom između tri i četiri hiljade metara, “Izgubljeni grad Inka“ čiji se procvat vezuje za period između 1400. i 1500. godine, nalazi se na samo 2400 metara nadmorske visine © Ivana Dukčević

Maču Pikču i vrh Huajna Pikču – nekadašnji “univerzitetski grad Inka”, otkrio je 1911. godine sasvim slučajno, Amerikanac, profesor Hiram Bingam, netaknut od strane španskih osvajača (ispostavilo se da Maču Pikču nikada nije osvojen, već da su ga Inke svojevoljno napustile) – posmatrajući odozgo zlodela kolonizatora i svesne da njihov svet polako nestaje, donele su odluku o tome da univerzitetski centar napuste pre nego što pošast stigne i do njih.

Maču Pikču © Ivana Dukčević

Maču Pikču – Inke su Andima vladale veoma kratko, manje jednog veka, pre nego što će španski konkistadori krenuti u osvajanje Južne Amerike, i iza sebe nisu mnogo ostavile (kao narod na istorijskoj pozornici, postojale su ukupno tri veka) © Ivana Dukčević

Maču Pikču © Ivana Dukčević

Maču Pikču, zgdare za koje se misli da su bile spavaonice studenata univerziteta (pre nekoliko godina, na Univerzitetu Harvard, profesori i studenti arheologije delimično su dešifrovali “kipus”, sistem kanapa sa specifičnim čvorovima, za koje se misli da je osim za brojanje, predstavljalo oblik drevne komunikacije Inka) © Ivana Dukčević

Maču Pikču © Ivana Dukčević

Maču Pikču – ostaci zidina koji svedoče o nesumnjivom građevinskom umeću Inka, i dodatno, otkriće podzemnih cisterni koje se ne vide, a koje su snadbevale vrh planine na kojoj je grad-univerzitet sazidan © Ivana Dukčević

Maču Pikču © Ivana Dukčević

Maču Pikču, astronomska opservatorija © Ivana Dukčević

Maču Pikču – biskaća: polu-zec, polu-veverica, koja se koristi u ishrani lokalaca u Andima biskaća (biscacha) © Ivana Dukčević

Maču Pikču, univerzitetski centar Inka © Ivana Dukčević

Maču Pikču – ogromni blokovi kamenja težine i nekoliko desetina tona, koji su se nalik nekakvoj slagalici, i bez vezivnog tkiva, uklopili i spojili u mozaik zidina, čiji me je oblik i raspored neobično podsetio na zrna u kukuruzu, jedne od tri najrasprostranjenije namirnice Anda © Ivana Dukčević

S vrha Maču Pikču, pružaju se spektakularni pejzaži strmih, bujnih i nepristupačnih planina prekrivenih zelenom prašumom © Ivana Dukčević

Od lokalnih vodiča saznala sam da je najpravilniji, originalni naziv mesta “Maču Pihču”, gde se slovo “h” izgovara kao delimično “progutano” © Ivana Dukčević

Silazak pešice niz planinu, kroz džunglu, s vrha Maču Pikču ka reci Urubambi i Aguas Kalijentes – jedno je od za mene najlepših iskustava tokom boravka u Peruu © Ivana Dukčević

U povratku s vrha planine, umesto autobusa odlučili smo se na svojevrstan poduhvat – spust kroz džunglu strmim stepeništem i stazom dužine 1740 metara, od samog vrha lokaliteta sve do reke u samom dnu kanjona © Ivana Dukčević

Na stepeništu kroz džunglu, nizbrdo s vrha Maču Pikču – tokom silaska, iz žbunja se povremeno čulo šuštanje koje je nesumnjivo pripadalo nekoj od životinja, ali smo na kraju zaključili da su verovatno u pitanju ptice koje se skrivaju u gustišu © Ivana Dukčević

U podnožju Maču Pikču, pešački most preko reke Urubambe – prelaskom reke preko visećeg mosta, usledilo je još oko kilometar hoda do mesta Aguas Kalijentes © Ivana Dukčević

Paviljon leptira, latinoamerički leptiri su nalik onim u Evropi, ali su nekoliko puta veći

Paviljon leptira – dva velika leptira koja su slobodno letela baštom, sleteli su na moj fotoaparat i na moju majicu, i odlučili da se “druže” sa mnom

U povratku sa vrha Maču Pikču, drum vodi pored izuzetno otrovnog drveta peruanske „anđeoske trube“ (Brugmansia) – branje anđeoske trube može izazvati konfuziju, proširene zenice, intenzivnu žeđ, suvu kožu, crvenilo, groznicu, visok ili nizak krvni pritisak, ubrzan rad srca, otežano disanje, halucinacije, nervozu, gubitak pamćenja, konvulzije, paralizu, komu i smrt © Ivana Dukčević

Pečat „države“ Maču Pikču u pasošu, dobila sam u lokalnom centru kulture

Peru Maču Pikču, Peru Maču Pikču, Peru Maču Pikču, Peru Maču Pikču, Peru Maču Pikču, Peru Maču Pikču, Peru Maču Pikču, Peru Maču Pikču, Peru Maču Pikču, Peru Maču Pikču

Atrakcije, Muzeji, Peru