*Tekst i fotografije deo su publikovane knjige „Umetnost putovanja“ (ISBN 978-86-7963-499-3) u izdanju Samizdata B92, zaštićeni Zakonom o autorskim i srodnim pravima: Službeni glasnik Republike Srbije, br. 104/2009 i 99/2011. Nije dozvoljeno kopiranje, niti objavljivanje teksta, delova teksta, niti fotografija, bez dozvole autora (Ivana Dukčević) i izdavačke kuće (za Samizdat B92 – Veran Matić).
.
*The text and photographs are parts of the published book „Umetnost putovanja“ (ISBN 978-86-7963-499-3), protected by copyright and related rights: Official Gazette of the Republic of Serbia, Nos. 104/2009 and 99/2011.
.
.
.
.
.
.
,
.
.
.
Sumo rvanje
.
Jutarnji trening sumo rvača u Tokiju
.
.
.
.
SUMO rvanje jedan je od nacionalnih sportova Japana, nastalo kao vrsta ritualne igre kojom su se u starom Japanu zabavljala šinto božanstva (šinto-budizam je japanska verzija budizma i većinska religija Japana). Iako sve popularniji bejzbol polako preuzima primat, a utakmice profesionalne lige spadaju u najgledanija sportska takmičenja, sumo je za mnoge Japance (i za sve više stranaca) i dalje sport broj 1. Uprkos novotarijama sa Zapada, sumo debeljuce i dalje imaju status nacionalnih junaka, prilično dobro zarađuju i ljubimci su velikog broja žena. Za vreme nacionalnih takmičenja koja se nekoliko puta godišnje održavaju na sumo stadionima, deo (ženske) publike prilično frenetično prati njihove borbe koje traju petnaestak sekundi (vrlo retko više od minuta).
.
.
.
.
 |
| Tokio (Tokyo), sumo trening u Azumazeki beji © Ivana Dukčević |
 |
| Tokio (Tokyo), sumo trening u Azumazeki beji – iza, sa desne strane je jedan od sumo šampiona nižeg ranga Kaōnishiki Takeshi, koji potiče iz ove beje © Ivana Dukčević |
 |
| Tokio (Tokyo), sumo trening u Azumazeki beji © Ivana Dukčević |
Tokio (Tokyo), poster-reklama za šampionat u Tokiju (14 – 28. maj 2017), ispred ulaza u Azumazeki beju © Ivana Dukčević
.
.
.
.
.
UMETNOST PUTOVANJA zahvaljuje se: kompaniji Japan Experience (sa sedištem u Londonu) najvećem svetskom sajtu o putovanju u Japan, Japan Rail (Japanskim železnicama), Nishimuraya Honkan iz Kinosaki Onsena (jednom od TOP 10 japanskih onsena), kompaniji Voyagin – vodećem turističkom sajtu za putovanje na Daleki istok, i predstavništvu aviokompanije Turkish Airlines u Beogradu, koji su marketinški pomogli 17-dnevno putovanje Japanom.
The ART of TRAVEL would like to thank: Japan Experience – the world leading site on traveling to Japan (London office) and Japan Rail (Shinkansen bullet trains), Voyagin (the leading web site on traveling to East Asia), Nishimuraya Honkan in Kinosaki Onsen – one of the TOP 10 Japanese onsen and Turkish Airlines, for providing the 17-day journey to Japan.
.
.
.
.
.
.
Rezervišite trening sumo rvanja u Tokiju, sa agencijom VOYAGIN: OVDE
.
Tokom poslednjih dvadesetak godina, sumo rvanje postalo je popularno i van granica Japana, te su mnogi stranci – rvači, dolazeći u Zemlju izlazećeg sunca okušavali sreću u ovom sportu. U nekoliko navrata, nacionalni šampioni Japana u sumo rvanju bili su državljani na primer Mongolije, nekoliko njih sa Havaja (SAD), kao i jedan iz Bugarske. U januaru 2017. prvi put nakon 19 dugih godina jedan rođeni Japanac – Kisenosato, uspeo je da pobedi na nacionalnom šampionatu i stekne najprestižniju sumo titulu jokozune (yokozuna).
Pravila sumo rvanja su prilično jednostavna, a osnovno je da borbu gubi onaj koji je „izbačen“ iz kruga posutog peskom, u kojem se borba odvija. Pre početka borbe, krug – ring (dohyo) se ritualno posipa solju.
Nacionalni šampionati u sumo rvanju organizuju se šest puta godišnje na nacionalnim sumo stadionima, naizmenično u četiri grada, i traju dve nedelje: u januaru, maju i septembru u
Tokiju, u martu u
Osaki, u julu u Nagoji i u novembru – Fukuoki. Karte se mogu kupiti putem interneta, a najjeftinije (balkon) koštaju oko ¥ 3000 (skoro isto je u dinarima): https://buysumotickets.com/# i http://sumo.pia.jp/en/. Borbe obično traju skoro čitav dan, a u popodnevnim časovima nastupaju takmičari koji pretenduju na najviše pozicije.
.
.
.
 |
| Tokio (Tokyo), nameštanje frizure nakon sumo treninga u Azumazeki beji © Ivana Dukčević |
 |
| Tokio (Tokyo), sumo trening u Azumazeki beji © Ivana Dukčević |
 |
| Tokio (Tokyo), čišćenje ringa sa peskom (dohyo) pre sumo treninga u Azumazeki beji © Ivana Dukčević |
 |
| Tokio (Tokyo), sumo trening u Azumazeki beji © Ivana Dukčević |
.
.
.
.
.
Ukoliko u Japanu ne boravite za vreme održavanja sumo turnira, u kraju Ryogoku, istom delu Tokija gde se nalazi i Nacionalni sumo stadion Kokugikan i muzej (10 – 16.30 h, zatvoren vikendom, ulaz je slobodan) nalazi se i određen broj beja (beya – sumo stables), mesta gde sumo rvači žive i vežbaju. Ukoliko posetu rezervišete na vreme (desetak dana unapred), možete posetiti beju i posmatrati sumo rvače kako vežbaju. Treninzi se održavaju skoro svakodnevno, u periodu od 6 do 10 h ujutro.
Agencija VOYAGIN jedna je od retkih koje organizuju ove posete za strance, po ceni od oko 130 $ po osobi. Naime, ukoliko ne znate japanski ili ne poznajete nekog iz Japana ko može da vam omogući ulazak u beju, praktično je skoro nemoguće prisustvovati treningu. Ukoliko znate gde tačno da gledate, možda ćete uspeti da trening posmatrate besplatno, sa ulice, gledajući kroz prozor (određen broj beja to dozvoljava). U suprotnom, nakon što
posetu rezervišete i platite putem interneta, nekoliko dana pre termina (putem e-maila) dobićete obaveštenje od organizatora o tome koju beju ćete tog dana posetiti.
.
.
.
 |
| Tokio (Tokyo), sumo trening u Azumazeki beji © Ivana Dukčević |
 |
| Tokio (Tokyo), sumo trening u Azumazeki beji – početna pozicija rvača © Ivana Dukčević |
 |
| Tokio (Tokyo), nameštanje pred sumo trening u Azumazeki beji © Ivana Dukčević |
.
.
.
.
.
Treninzi sumo rvača mogu da traju od jednog do tri sata. Nakon što se smestite na jastuke, na podu, tokom treninga morate biti tihi i ne smete ustajati. Fotografisanje je dozvoljeno, ali bez upotrebe blica. Prilikom sedenja, vodite računa da stopala ne držite okrenuta ka rvačima, što se to smatra nepristojnim. Ponekad, u nekim bejama običaj je da se sumo rvačima donese poklončić (čokoladica) pre nego što se zamoli za zajedničko slikanje (nakon treninga). U većini beja, naročito ako ih posećujete organizovano, poklon nije neophodan.
Neke od najpoznatijih beja u Tokiju u blizini sumo stadiona, koje organizovano posećuju strani turisti su: Arashio-beya, Oshiogawa-beya, Wakamatsu beya, Futagoyama-beya, Musashigawa-beya, Azumazeki-beya i Oshima-beya.
Ljubaznošću
agencije Voyagin, posetili smo sumo vežbaonicu-beju
Azumazeki-beya (metro stanica: Honjo-azumabashi, Toei Asakusa Line), i prisustvovali ovom jedinstvenom (tročasovnom) treningu!
Godine 1986, Azumazeki beju je osnovao bivši veliki sumo šampion (yokozuna) poreklom sa Havaja – Takamiyama Daigoro (alias Jesse James Waliani Kuhaulua), prvi sumo šampion – stranac i prvi sumo rvač ne-Japanac koji je u Japanu osnovao beju. Današnji najčuveniji rvač ove beje Kaōnishiki Takeshi, bio je na treningu kojem smo prisustvovali.
Po završetku aktivnog bavljenja sumo rvanjem, određen broj sportista nastavlja karijeru u ulozi trenera. Neki rvači u kraju sa bejama otvaraju restorane u kojima služe „čanko nabe“ (chanko nabe), nalik supi sa povrćem, rezancima, mesom ili plodovima mora – tradicionalni obrok sumo rvača.
.
.
 |
| Tokio (Tokyo), sumo stadion |
 |
| Tokio (Tokyo), sumo trening u Azumazeki beji © Ivana Dukčević |
 |
| Tokio (Tokyo), sumo trening u Azumazeki beji © Ivana Dukčević |
.
.
U okolini…
.
.
U neposrednoj okolini sumo stadiona i beja, u kraju Rjogoku (Ryogoku) nalaze se i Tokyo Sky Tree – najviši toranj na svetu, muzej Tokija – Tokyo-Edo Museum (9.30 – 17 h, subotom do 19 h, zatvoren ponedeljkom) i muzej-kuća Hokusaja, čuvenog slikara XVII-XIX veka (Sumida Hokusai Museum: 9.30 – 17.30 h, svakodnevno osim ponedeljkom), koji je naslikao jednu od najčuvenjih japanskih estampi ikada „Great Wave off Kanagawa“ („Veliki talas kod Kanagave“). Zapadnu granicu ovog kraja čini reka Sumida, koja se par kilometara južno uliva u Tihi okean. Duž reke, organizuju se panoramske ture brodovima (Sumida river cruise).
.
.
 |
| Tokio (Tokyo), Azumazeki beja © Ivana Dukčević |
.
.
